ಆನಂದ ಅಂದರೆ ಅಕ್ಷರಶಃ ಪರಮಸುಖ ಅಥವಾ ಸಂತೋಷ. ಹಿಂದೂ ವೇದಗಳು, ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳು ಮತ್ತು ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ, ಆನಂದ ಶಬ್ದವು ಶಾಶ್ವತ ಸುಖವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಸಂಸಾರದ ಅಂತ್ಯದ ಜೊತೆಗಿರುತ್ತದೆ. ಯಾರು ತಮ್ಮ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಫಲಗಳನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದೈವಿಕಕ್ಕೆ ಶರಣು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೊ ಅವರು ಪರಮಾತ್ಮದೊಂದಿಗೆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಒಂದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಆನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಸಂಸಾರ ಚಕ್ರದ ಅಂತಿಮ ಸೀಮಾರೇಖೆ ತಲುಪುತ್ತಾರೆ. ಭಾವೋದ್ರಿಕ್ತ ಬದ್ಧತೆಯ ಮೂಲಕ ದೇವರೊಂದಿಗೆ ಒಂದಿಕೆಯನ್ನು ಅರಸುವ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಭಕ್ತಿ ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

Ānanda literally means bliss or happiness. In the Hindu Vedas, Upanishads and Bhagavad gita, ānanda signifies eternal bliss which accompanies the ending of the rebirth cycle. Those who renounce the fruits of their actions and submit themselves completely to the divine will, arrive at the final termination of the cyclical life process (saṃsāra) to enjoy eternal bliss (ānanda) in perfect union with the godhead. The tradition of seeking union with God through loving commitment is referred to as bhakti, or devotion.